Sidce, MÖ 1. binyılda Anadolu’nun güneydoğusunda konuşulan Side kentinin dilidir. Luvice ile yakın akraba olduğu düşünülen Sidce, aglutinatif bir dil olarak sınıflandırılır. Günümüzde ölü diller arasında yer alır ve hakkında sınırlı bilgi mevcuttur.
Sidce’nin Özellikleri:
- Aglutinatif Dil: Sidce, kelimelerin ekler eklenerek türetildiği aglutinatif bir dildir.
- Luvice ile Akrabalık: Sidce’nin Luvice ile yakın akraba olduğu düşünülmektedir. Her iki dil de Anadolu’nun güneydoğusunda konuşulmuştur ve ortak kökenlere sahiptir.
- Sınırlı Bilgi: Sidce hakkında günümüze kadar ulaşan sınırlı sayıda yazı bulunmaktadır. Bu yazılar, arkeolojik kazılar sırasında keşfedilmiş tabletler ve yazıtlar şeklindedir.
- Yunan Alfabesi: Sidce, Luvice’nin aksine çivi yazısı yerine Yunan alfabesi ile yazılmıştır.
Sidce’nin Keşfi:
Sidce’nin keşfi, 19. yüzyılda Anadolu’da yapılan arkeolojik kazılar sırasında gerçekleşmiştir. Bu kazılar sırasında, Side kentinde Yunan alfabesi ile yazılmış tabletler ve yazıtlar bulunmuştur. Bu yazılar, Sidce dilinin ilk örneklerini oluşturmaktadır.
Sidce’nin Çözülmesi:
Sidce’nin çözülmesi, Luvice dilinin çözülmesi ile bağlantılıdır. Luvice’nin çözülmesi ile Sidce’ye ait yazılar da daha iyi anlaşılır hale gelmiştir. Günümüzde Sidce dili hala tam olarak çözülmüş olmasa da dilbilimciler tarafından yapılan çalışmalar sayesinde önemli ilerleme kaydedilmiştir.
Sidce’nin Önemi:
Sidce dili, Anadolu’nun güneydoğusunda yaşayan halkların tarihi ve kültürü hakkında önemli bilgiler sunmaktadır. Sidce’nin incelenmesi ile Side kentinin siyasi ve sosyal yapısı, dini inançları ve edebi gelenekleri hakkında bilgiler edinilebilmektedir. Ayrıca, Sidce dili, Anadolu’da konuşulan diğer dillerin kökeni ve gelişimi hakkında da bilgiler vermektedir.
Sidce Hakkında Kaynaklar: